Op sommige vlakken zal je niet altijd zelf kunnen beslissen. Wanneer je voor een baas werkt, bepaalt je baas vaak de werkzaamheden die je doet en op welke tijden je die uitvoert. Wanneer je kinderen hebt, bepalen zij hoe laat je dag begint. De ene persoon vindt dit heerlijk, die is erg blij met de gegeven kaders en zou het niet ander willen. Een ander wil meer zelf beslissen en zoeken manieren om dat te doen. Door bijvoorbeeld een flexibele baan of werkgever te zoeken.
Om de regie over je leven terug te krijgen heb je lef nodig. In sommige gevallen heb je connecties nodig. Je gaat solliciteren, je laat je omscholen, je zegt tegen je partner als je iets wilt veranderen. Wat fijn als dit kan!
Maar wat nou als je dat vermogen niet (meer) bezit?
Wat nou als je nieuwe kleding nodig hebt, maar ziet hoe druk je begeleiding is en ze niet wilt belasten? Wat nou als je vegetarisch of Halal wilt eten, maar dit niet bekend is bij al je verzorgers? Wat nou als je je eenzaam voelt, maar je dit uit door de hele dag te mopperen op je verzorgers en daardoor (onbewust) je doel niet bereikt?
Tijdens mijn tijd als persoonlijk begeleider heb ik ervaren hoeveel waarde het heeft wanneer een familielid deze regie rol op zich neemt. Als zus, zoon of tante kun je naast je geliefde staan, samen zoeken naar een oplossing, samen in gesprek gaan met de verzorging en sparren over oplossingen.
Helaas is het zo dat niet iedereen een familielid heeft die deze rol op zich kán of wíl nemen. In dat geval is het heel waardevol als een professionele mentor dit voor je kan doen. Als mentor sta ik naast iemand, kijk ik mee wat er gebeurt in iemands leven, wat er anders zou kunnen en schakel ik hulp in om tot een oplossing te komen.
Hoe belangrijk is zelfregie in jouw leven? Laat een reactie achter!
