Wat ga jij als mentor beslissen? Waarom kan ik dat als begeleider niet? Maar jij kent de mensen toch niet zo goed als wij? Veel vragen die ik hier en daar hoor en ook begrijpelijk zijn. Mentorschap is nog niet overal ingeburgerd. Maar mentorschap gaat de komende jaren wel een veel grotere rol spelen. Daarom dit keer speciaal voor de begeleiders een blog over de vraag:
“Wat verandert er nu echt voor mij als begeleider?”
Contactpersoon
De mentor is altijd de persoon die je als begeleiding op de hoogte brengt bij veranderingen rondom een cliënt. Je kunt dan denken aan: gezondheidsproblemen, ziekenhuisopnames, grote veranderingen in groepsdynamiek en/of aanstaande beslissingen op persoonlijk vlak. Hoe meer je een mentor op de hoogte brengt, hoe meer betrokkenheid je kunt verwachten.
Extra ogen en oren
Wanneer je vader of moeder in een verzorgingshuis verblijft, kun je je voorstellen hoe je als zoon of dochter bij elk bezoek goed rondkijkt hoe je ouders verzorgd worden. Loopt alles goed, krijgen ze alles wat ze nodig hebben, zijn ze op hun gemak, zouden ze gebaat zijn bij….? Noem maar op. Een kritische blik, zoals het hoort! Ook begeleiders kunnen hier hun voordeel mee doen, omdat je nou eenmaal niet alles ziet en tijd hebt om overal aandacht aan te besteden. Hoe fijn is het dan als een familielid die extra paar ogen en oren is voor jouw team. Niet iedereen heeft een familielid die deze taak op zich kan nemen. Juist voor die mensen is een professioneel mentor een uitkomst!
Een mentor kijkt en luister wat goed gaat en wat beter kan. Niet om vervelend te doen, maar om het voor de cliënt zo mooi, bijzonder, waardevol, comfortabel mogelijk te maken.
Besluitvorming
Wanneer er beslissingen genomen moeten worden met of voor een cliënt zitten daar vaak al verschillende mensen bij, onder andere: (persoonlijk) begeleiders, familie, gedragsdeskundige/orthopedagoog, teammanager, (AVG)arts, psychiater. Nu is daar ook een mentor bij aanwezig. De mentor luistert naar alle meningen, afwegingen, voors en tegens. Wanneer er een knoop doorgehakt moet worden, kijkt iedereen naar de mentor. Deze vat samen wat gezegd is. Voor mezelf herhaal ik ook hardop wat ik als conclusie hoor in alle verhalen: “Dus als ik het goed begrijp, zijn de meesten hier aanwezig het over eens dat we deze beslissing gaan nemen, onder deze voorwaarden. Klopt dat?”. Dan hak je als mentor ook de knoop door, door aan te geven dat jij ook akkoord bent. Zo gaat dat in veel gevallen.
Uiteraard zijn er ook situaties waarin de besluitvorming anders verloopt. Dat is met een mentor erbij niet ineens anders. Mochten de verschillende meningen niet overeenkomen en ook niet uitkomen op een middenweg, dan heeft de mentor de beslissingsbevoegdheid om knopen door te hakken. Een arts en/of psychiater is ten alle tijden de persoon die doorslaggevend bij beslissingen. Een mentor kan een beslissing van een arts niet overrulen. Uiteraard wel kritisch over zijn, zoals iedereen zou doen wanneer het over jouw behandeling of medicatie gaat en je twijfels hebt.
Elkaar versterken
Als mentor kun je niet zonder het team rondom je cliënt en visa versa. Samen kun je extra veel signaleren en opvangen. Werk je allebei op aparte eilandjes, dan mis je de helft en kom je niet bij je gezamenlijke doel uit: het beste voor je cliënt. Sta daarom open voor de samenwerking en geef bij elkaar aan wat beter kan. Een mentor bouwt een vertrouwensband op met de cliënt, maar met de begeleiding en familie om iemand heen is dat ook van belang. Zonder is ook mogelijk en in sommige situaties ook noodzakelijk, maar wanneer die goede samenwerking er wel kan zijn, is dat het beste.
