De naam Caro betekent veel voor mij en is de naam en fundering van mijn bedrijf geworden. Hoe dat tot stand kwam, vertel ik in deze blog.
Carolien is mijn zus, mijn lieve, sociale, creatieve en mooie zus. We hebben samen nog lang thuis gewoond. Ik omdat ik de jongste was en Carolien omdat zij door haar syndroom van Down niet zelfstandig kon wonen.
Zij ging iets eerder dan ik de deur uit om begeleid te wonen. In de periode daarna, besefte ik hoe ik haar aanwezigheid miste, hoeveel ik haar kennelijk hielp met kleine dingen. Dat miste ik. En dat was het moment dat ik van de een op andere dag mijn studie Mensendieck stopte en startte met werken met mensen met een verstandelijke beperking. Geen seconde heb ik hier spijt van gehad!
Sinds enkele jaren is mentorschap onderwerp van gesprek geweest bij de stichting waar Carolien woont. Vanuit haar woning werd ons gevraagd of iemand van de familie haar mentor wilde worden. De financiën van Carolien zijn al jaren goed geregeld, maar de andere aspecten niet. We waren er als ouders/broer/zussen snel uit dat we wettelijk vertegenwoordiger wilden zijn, maar regelden het niet meteen.
Ondertussen ging het op medisch gebied minder goed met Carolien. Er moesten (soms grote) keuzes gemaakt worden over haar behandeling en woonsituatie. Enkele weken tijdens dit proces, waren we als familie bang dat we aan de zijlijn kwamen te staan. Een lichte angst dat er beslissingen over haar genomen zouden worden waar wij als familie buiten stonden. Maar we zijn eruit gekomen. Met haar persoonlijk begeleider, die al vanaf het begin betrokken is bij Carolien en met ons op 1 lijn zat. Zij betrekt ons vanaf het begin bij Carolien en hecht grote waarde aan onze meningen en visie.
Het heeft ons wel aan het denken gezet. Wat nou als we er niet uit waren gekomen, hadden we dan voldoende stem gehad? Wat nou als Carolien niet zo goed hersteld was? Wat nou als deze persoonlijk begeleider niet meer op de locatie werkt, worden we dan nog zo nauw betrokken bij alles? Om deze en andere redenen besloten we daarna wettelijk vast te leggen wie van ons haar familiementor werd. Samen met Carolien hebben we besloten dat ik dat op me zou nemen, samen met onze andere zus.
Het is prachtig als familie de wettelijk vertegenwoordiger kan zijn voor iemand die het zelf lastig vindt om situaties te overzien, te beoordelen. Maar wat nou als er niemand in de familie is die deze taak op zich kan of wil nemen? Dit heeft mij ertoe gebracht om mijn baan bij Cordaan na 11 jaar op te zeggen en te starten met Caro Mentorschap.
De naam, daar was ik snel uit. Caro moest erin zitten. Carolien is mijn inspiratie, mijn reden dat ik dit werk doe, de reden dat ik inzie waar mijn werk over moet gaan. En godzijdank is ze weer de oude!
Op internet zocht ik nog even op of de naam geen vreemde betekenis had, maar ik werd verrast door de Italiaanse vertaling: kostbaar, lief, waardevol. De naam was toen een feit!
